جنگی که تفنگ ندارد
امروزه ابرقدرتها دربه کارگیری اسلحه های نظامی خود علیه ملتها شکت خورده اند و به دنبال راهکار جدیدی برای مقابله با رشد استعمار ستیزی ملتها هستند . استراتژی جدیدی که طراحی و اجرا شده و در بسیاری از جوامع به خصوص جوامعی که از رهبری صحیحی برخوردار نیستند به نتیجه رسیده و برهمین اساس موفق شده اند دولتهای مد نظرخود را بر قدرت بنشانند . این استراتژی جنگ نرم نام گرفته و اگر دولت و ملتی هوشیار و گوش به فرمان فرماندهان خود نباشد در این جنگ که عموما رسانه ها و سیاستمداران طراح آن هستند بازنده خواهند بود و به یک باره شاهد افول ارزشهای جامعه خودشده و فرزندانشان را اسیر زندانهای بدون میله این اسارتگاه بزرگ که همان دهکده جهانی است خواهند دید .
به بخشی از چکیده پژوهش خانم مهسا ماه پیشانیان توجه کنید .
دولت‌ها اگر بتوانند مفاهیم جدید امنیتی را برای خود، بازتعریف کنند، در آن صورت مجبور نیستند لشکرهای عظیم نظامی خود را تقویت کنند. (کوآت.بی،ای.ماتیو)
راهکارهای رسیدن و در اختیار داشتن قدرت نرم محورهای ذیل را دربر می‌گیرد:
1. داشتن کانال‌های چندگانه ارتباطی داخلی و خارجی؛
2. نزدیک کردن سنت‌ها و ایده‌های فرهنگی اجتماعی و سیاسی بر نرم‌های جهانی؛
3. حرکتی آرام، پراکنده و پیوسته در جهت تسخیر افکارعمومی به وسیله رسانه‌های همراه و همگام با مردم (نه رسانه‌ای که قصد مدیریت افکار را داشته باشد)؛ و
4. ایجاد گفتمان‌های خبری – رسانه‌ای در خارج و داخل به زبان‌های مختلف.
البته در شرایط فعلی به نظر می‌رسد قدرت متراکم و سخت امریکا دچار بحران اساسی شده است، به همین منظور امریکا در صدد به کارگیری قدرت نرم برای مقابله با حریفان خود به خصوص ایران است.
بر همین مبنا دونالد رامسفلد طی سخنانی در شورای روابط خارجی امریکا ضمن دفاع از استراتژی مقابله با تروریسم و ادامه جنگ در عراق بر نقش اثرگذار و خصمانه محیط رسانه‌ای گروه‌های رقیب برای مقابله با تروریسم تأکید کرد.
نکته مهم و برجسته سخنان رامسفلد، هشدار وی در مورد ناتوانی دولت امریکا در روند مواجهه با واقعیت عصر رسانه‌ای است که موجب ضرر و زیان و از دست رفتن جان هزاران امریکایی در سراسر جهان شده است. وی اشاره می‌کند که برخی از صحنه‌های نبرد ممکن است در کوهستان‌های افغانستان یا خیابان‌های عراق اتفاق نیفتد، بلکه در اتاق‌های خبر در نیویورک، لندن و قاهره یا هر جای دیگر شکل بگیرد.
